ได้มีโอกาสกลับไปเยี่ยมเยือนริมเมย ณ ดินแดนแม่สอดอีกครั้งหนึ่ง หลังจากการประกาศที่จะให้แม่สอดเป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษ ทันทีที่ขับรถลงผ่านช่วงสุดท้ายของเทือกเขาถนนธงชัย ก็พบกับทางเลี่ยงเมืองแม่สอด ถนนใหญ่กว้างขวาง สองข้างทางเห็นห้างค้าปลีกขนาดใหญ่ ไม่ว่าจะเป็น
แมคโคร โลตัส ไทวัสดุ รวมถึงโรบินสันที่อยู่ระหว่างการก่อสร้างซึ่งจะเปิดให้ใช้บริการประมาณช่วงปลายปี
เข้าไปเดินเล่นในห้างพบลูกค้าประมาณเกือบครึ่งเป็นชาวต่างชาติ ส่วนใหญ่น่าจะเป็นชาวพม่าที่อาจจะเข้ามาทำงานหรือค้าขาย สำหรับตลาดริมเมยไม่คึกคักอย่างที่คาด ผมอาจคาดกับตลาดริมเมยสูงเกินไปหรือเป็นเพราะพฤติกรรมลูกค้าเปลี่ยนไปเข้าห้างก็ไม่อาจประเมินได้
เจ้าหน้าที่ประจำรีสอร์ทที่พักบอกว่า ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวเข้ามาแม่สอดมากนัก ส่วนใหญ่ที่เข้ามาจะเป็นกลุ่มที่มาค้าขายเป็นหลัก ผมสังเกตบริเวณลานจอดรถของรีสอร์ทก็เห็นสอดคล้องเช่นนั้น
รถจำนวนมากที่มาพักหากไม่เป็น กลุ่มพนักงานขายของบริษัท ก็จะเป็นรถที่ขนสินค้าเข้ามาขาย หรือเตรียมรับสินค้าเพื่อออกไปขาย
รอบนี้มีโอกาสเข้าไปเยี่ยมชม
คลังสินค้าที่ 9 (ท่าเฮียกวง) คลังสินค้าที่ว่ากันว่ามีจักรยานมือสองเป็นล้านคัน จะถึงล้านคันหรือไม่ก็ไม่ได้นับครับ แต่ยืนยันว่าเยอะจริงๆ เสียดายไม่มีรูปเพราะเขาติดป้ายห้ามถ่ายรูปเอาไว้ตรงทางเข้า คลังนี้เป็นที่พักสินค้าส่วนใหญ่เป็นจักรยานมือสอง
มีรถยนต์และรถอื่นๆ บ้าง แต่เมื่อเทียบกับจักรยานก็ถือว่าไม่มากนัก เพื่อรอส่งต่อไปยังประเทศที่สาม สินค้าในคลังยกเว้นจักรยานจะไม่ขายให้คนไทย
หากต้องการซื้อจักรยานก็จะต้องเสียภาษีนำเข้าเพิ่มเติม
ราคามีตั้งแต่หลักร้อยยันหลักหมื่นแล้วแต่สภาพและยี่ห้อ มีพ่อค้าแม่ค้าจากต่างถิ่นมาเลือกออกไปหลายคันเหมือนกัน หากใครคิดจะค้าจักรยานมือสองแหล่งนี้ก็น่าสนใจ
ขากลับแวะตลาดดอยมูเซอ มีสินค้าพืชผักผลไม้พื้นถิ่นราคาก็ใกล้เคียงกับพื้นราบ ซื้อกาแฟสดมาชิมแก้วนึงรสชาติอร่อยเลยทีเดียว สุดท้ายแวะลงไปเยี่ยมต้นกระบากยักษ์ที่อุทยานแห่งชาติตากสินมหาราชที่ยังคงยืนตระหง่านในหุบเขาได้อย่างยิ่งใหญ่เช่นเดิม
No comments:
Post a Comment